مُد چیست ؟ این سوالی است که اکثر افراد جامعه پاسخ درستی برای آن ندارند و هرچیزی را که فراگیر می شود مُد مینامند . طبق تعریف « مُد (mode) یک واژه فرانسوی است که معادل انگلیسی آن فَشِن ( fashion) می باشد واصطلاح کلی در حیطه هنر طراحی پوشاک است که تحت تاثیر اوضاع فرهنگی و اجتماعی جامعه در یک دوره زمانی مشخص انجام می پذیرد. در واقع با بکار بردن کلمه فشن ما از یک صنعت و یک فرآیند صحبت می کنیم » همانگونه که از تعریف بر می آید در یک دوره زمانی سبکی از پوشش فراگیر میشود که تحت تاثیر اوضاع فرهنگی و اجتماهی جامعه است این بدان معنی است که اگر ما سبکی که مناسب جامعه، فرهنگ و اندیشه دینی و ملی ما نباشد را بعنوان یک پوشش نا آگاهانه برگزینیم تمامی هویت ملی و مذهبی خود را باخته ایم چرا که به دیگران اجازه داده ایم آنها هویت ما را تعیین کنند پس باید آگاه باشیم از آنچه که برای پوشش انتخاب می کنیم . در این راستا ودیعه سعی کرده سبک های مد یا فشن را که عمدتاً در غرب و شرق ظهور پیدا کرده اند طبق پژوهشی که تعدادی از دانشجویان طراحی و دوخت دانشکده شریعتی انجام داده اند در اختیار خوانندگان عزیز قرار دهد .

 

آنتی مد  ( سبک ضد مد یا بی سبکی )

سبک آنتی مد ( anti-mode)  به مبارزه با هرچه نو و تازه است برمیخیزد . این گروه از افراد به قول خودشان استایلی ندارند و هرچه که دم دستشان است را می پوشند عادت به خصوصی که در روزمرگی قابل توجه باشد نیز ندارند . غافل از اینکه در دنیای مد هرچه بپوشی مد است . این سبک که ناخواسته برای خودش سبکی شده بیشترین تجارب دنیا را به خوداختصاص داده است .

آنتی مد

سبک امو یا ایمو ( عاشقان مأیوس )

این سبک ( emo) که از کلمه emotional به معنی احساسی گرفته شده بر احساس غم و شادی افراد استوار گشته است  و همچون بسیاری از سبک ها با سبک موسیقی امو شروع گردیده است . شکست یا ناکامی در روابط عاشقانه از موضوعات مهم این گروه است . پیروان سبک امو که اغلب از نوجوانان هستند برای نشان دادن احساس غمناک خود از رنگ های سیاه و بنفش تیره و برای نشان دادن عشقشان از رنگ های قرمز و صورتی استفاده می کنند این گروه حس را مقدس میدانند و همیشه پایان غم انگیزی را برای خودشان رقم می زنند .

آنها از قانون جامعه پیروی نمی کنند و قانون خاص خود را دارند . بین خودشان با زبان خاصی حرف می زنند و حد الامکان جایی می روند که دیده نشوند غالبا همجنس گرا هستند و بعضی از آنها از مواد استفاده می کنند و به آن می بالند .

مشخصات ظاهری آنان عبارتست از : موهای اتو کشیده با رنگ پر کلاغی و ترکیبی از رنگ های بنفش و سفید و صورتی ، ریزش مو روی صورت بطوریکه چشم راست پوشیده شود ،پشت مو کوتاه و دوطرف مو کنار صورت بلند است ،آرایش غلیظ و سیاهی دور چشم همچنین مژه های مصنوعی بلند و استفاده از کرم پودر های یخی سفید و بی رنگ و رو . از لباس های جین با رنگ آبی تیره و فاق کوتاه و چسبان استفاده میکنند و همینطور از سویشرت های کلاه دار و زیپ دار  ، پارچه های راه راه تریکویی  ، کفش آل استار سیاه با بند های رنگی و تیشرت های طرح دار با موضوعات غمگین و یا قلب های قرمز و شکسته در لباس آنان مشهود است .

سبک امو

سبک ایران باستان

پوشش در ایران باستان به علت شرایطی که وجود داشته همیشه دارای اسلوب خاصی بوده است . بررسی ها نشان می دهد که پوشش تمام بدن در ادوار تاریخی ایران چه برای زن و چه برای مرد یک حقیقت بوده و برهنگی نداشتند . ویژگی های پوشش در اقوام مختلف عبارت بودند از : همگونی با رنگ های طبیعت مانند رنگ های زرد ، ارغوانی ، سبز و سرخ و … و سیاه دیده نمی شود . در همه پوشش ها دستان زنان و مردان برای انجام کارها باز بوده است . ( برای مطالعه بیشتر می توانید به بخش تاریخ لباس در ایران در این سایت مراجعه کنید )
پوشاک ایرانیان

سبک ایرانی

سبک بوهمیان

لباس بوهو (boho) سبکی غیر متعارف شامل لباس های گشاد و رنگارنگ که به عنوان لباس شیک زیبا شناخته شده است . در این سبک مو ها بلند و روان همانند آدم ژولیده و شوریده اهل چک است . در این سبک خلاقیت اساس کار بوده و بر فقر و بی تفاوتی نسبت به ساختارهای اجتماعی و سنت صحه می گذارد .

آنچه در این سبک بطور عمده مورد استفاده قرار می گیرد عبارتند از : روسری های رنگارنگ که به گردن یا سر و یا بجای کمر بند مورد استفاده اند ، به سبک دهقانی شلوار گشاد ، چکمه و صندل استفاده می شود ، از عناصر شرقی ، تاریخی و قرون وسطایی درآن استفاده می گردد، استفاده از رشته های دانه ای ، چندین دستبند و النگو آویزهای بزرگ و گوشواره هایی با حلقه های بزرگ ، کلاه بزرگ لباس وصله شده با پارچه های گلدار ، توری و تور لبه آستین .

سبک بوهمی

سبک پرپی ( preppie )

اریک سگال نویسنده و رمان نویس عشقی اولین بار در سال 1970 اسم پرپی را رایج کرد این سبک معروف به سبک با کلاسها و ثروتمندانی با اصل و نسب است که ادعا ندارند و فخر فروشی نمی کنند .  نوعی خود ستایی توأم با اعتماد به نفس بالا دارند و مدیست هایی شاداب و لبخند بر لب هستند از لباس های آویزان کمتر استفاده می کنند و تابع قوانین اند از انها به عنوان افراد با کلاس یاد می شود . نگاه کلی این سبک طبیعت گرا است و فلسفه آن اینست که بدون آرایش زیاد ، بدون پاشنه بلند ، و یا دامن های مینی زیبا هستند ورزش های با کلاسی چون تنیس ، چوگان ، کریکت ، گلف ، راگبی ، و قایقرانی الهام بخش این سبک است . در این سبک طلا و نقره با هم استفاده نمی شود و رنگ های سیاه و سفید و قهوه ای کنار هم نمی ایند . رنگ کیف با کفش و کمربند و ساعت هماهنگ است . لباسهای جین اسیدی و شسته شده مورد توجه نیستند . مهم ترین لوازم جانبی این سبک عبارتست از : دستکش ، روسری ، ژاکت پشمی کشباف ، و ژاکت های معمولی که روی شانه آویزان است .

سبک پرپی

سبک پرپی

سبک فرکتال

فرکتال ها (fractal () سری های ریاضی هستند . در واقع الگو های هندسی که تکرار می شوند مانند برگ ها ، دانه های برف و … و برای ایجاد شکل نهایی با هم ترکیب می گردند . اسن سبک در طراحی لباس هم استفاده می شود و بسیار خاص بوده و مناسب پوشیدن در اجتماع نیست . فرکتال فشن لباسی پند بعدی مثل ساختمان های مدرن با ابعاد غیر متقارن است و دارای حجمی خاص که این لباس را ویژه می کند مانند ساختمانه ای مدرن .

سبک فرکتال

سبک فرکتال

سبک فرکتال

سبک گوت

به سبک پوششی گفته می شود که توسط اعضای خرده فرهنگ گوت ( goth ) استفاده میشود . تاریکی ناخوشایند و بعضی اوقات بدن نما از ویژگی های این سبک است . سبک گوتیک شامل رنگ کردن مو ، موجدار کردن آن ، لب های سیاه ، و لباس های سیاه است . در طراحی این سبک از ویژگی های سبک پانک ویکتوریایی و الیزابتی بهره گرفته شده است . خرده فرهنگ گوتی شورشس است علیه مد های  جذای دیسکو های سال 1970 . لباس های سیاه و صورت های رنگ پریده مضامین پایه ای برای طراحان سبک گوت هستند .

سبک گوتیک

سبک مدست

مدستی ( modesty) به معنای شرم ، حیا و محجوبیت است . محجوبیت حالتی از پوشش و رفتار جهت پرهیز از ترغیب دیگران به جاذبه های جنسی است . استاندارد های حقیقی  در این زمینه بسیار متنوع هستند . سبک مدست سبکی است که افراد باید بدن خود را بسته به نوع فرهنگی که دارند از جنس مخالف بپوشانند و قوانین آن در جوامع مختلف متفاوت است . در بعضی از جوامع محجوبیت زنان را طوری در برمی گیرد که باید تمام بدن خود را بپوشانند و با مردی که از اقوام نزدیک نیست صحبت نکنند . در برخی از کشورها نمایاندن بدن به عنوان بی نزاکتی عمومی تلقی می شود و برهنگی کلی در اغلب دنیا غیر قانونی بوده و موضوعی زشت قلمداد می گردد  . این سبک علاوه بر زنان مسلمان شرقی زنان غیر مسلمان مانند مسیحیان  ، یهودیان ، ارتدکس ها ، و افرادی که در جست و جوی پوشش برای پوست خود هستند را در بر می گیرد .

سبک مدست

سبک های فشن

های فشن ( high fashion) اشاره دارد به لباس های تک دوز و گران قیمتی که از بوتیک ها خریداری شده و یا از آثار طراحان بنام در صنعت پوشاک می باشد . مشتری های این نوع لباس ها ثروتمندان هستند .

های فشن

های فشن

علاوه بر طراحی بر اساس سبک ها بعضی از طراحی ها از روی آثار طراحان معروف جهان صورت می گیرد مانند سالوادور دالی و ویکتور و رولف .

سالوادور دالی نقاش سورئالیست اسپانیایی است که می گوید : هنرمند واقعی کسی نیست که الهام گرفته است بلکه کسی است که الهام می بخشد .

او قطعات بیاد ماندنی بسیاری را در دنیای مد طراحی کرده که هم اکنون نیز از آنها یاد می شود مانند کلاهی که به شکل یک کفش در سال 1937 به نمایش گذاشت و یا لباس شبی که سراسر آن چاپ خورده و کهنه به نظر می رسید .

بر اساس طرح سالوادور دالی

ویکتور و رولف را هرگز نمی توان به کار نیمه انجام شده متهم کرد در مجموعه بهار ـ تابستان آنها لباس های پفکی که یکی از آنها از روی سرشانه تا میان ران را می پوشاند می توان دید و یا لباسی که همانند یک تابلو پارچه ابریشمی که در ستون های عمودی دوخته شده و بالاتنه آن از پارچه ابریشمی توری  که با بنفش روشن و سبز تزیین شده است . تمامی لباس ها به صورت هوشمندانه و جذابی ساخته شده اند و شکل های پیازی از لایه های حلقه ای نزدیک به هم توسط تورهای ابریشمی رنگ به صورت V و R بی قاعده تشکیل شده است . ویکتور و رولف پیراهن های غیر رسمی از جنس ابریشم کشی تولید کرده اند که قسمت پشتی آنها پف دار بوده و قسمت کمر و جلو کشیده شده اند .

 

موضوعات مرتبط:طراحی,

برچسب ها : سبک،مد،طراحی،غرب،شرق,